روزمرگی های یه جوجه پزشک

مرا هزار امید است و هر هزار تویی

روزمرگی های یه جوجه پزشک

مرا هزار امید است و هر هزار تویی

همین الان،یهویی

پنجشنبه, ۹ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۱۲:۵۰ ق.ظ

از پنجره اتاقمون که بیرونو نگاه کنی یه زمین والیبال میبینی..یه مستطیل آسفالت با یه تور وسطش.

 پرده اتاقمون همیشه حمع شدش که اتاق نور بگیره دلمون بیشتراز این نگیره.‌
خیلی وقتا میبینم چن تا پسر تو همون زمین سرگرمن..شیشه ها دودی ان.از بیرون نمیشه داخلو دید منتها خب چزاغ اتاق که روشن میشه از همون زمین میتونی دید کامل داشته باشی به اتاق ما!

داشتم وسایلامو جمع و جور میکردم ..چشمم به اون بیرونم خورده بود و دیده بودم که سه چار نفر پخشن تو اون زمین و ورجه وورجه میکنن..

همینجور که وسیله هامو جمع و جور میکردم و از ایتور اتاق میرفتم اونور و از اونور به اینور یه لحظه احساس کردم متمرکز شدن تو یه نقطه ،کنجکاو شدم ببینم چیکار میکنن..
فک میکنین چیکار میکردن؟!!!!!!
منو دیده بودن وقتی داشتم اتاقو متر میکردم!بعد به صف شده بودن و منتظر فرصت.همین که نیگا کردم هر چهارتاییشون دست تکون دادن!
یه چن ثانیه منگ بودم که چی شد؟فلذا همونجور میخ شده بودم و نیگا میکردم بعد که دوزاریم افتاد اومدم کنار..
همینجور تک وتنها پخش زمین شدم و حالا نخند کی بخند:)))) واقعا انتظار نداشتم ببیننم.اخه ارتفاع من نسبت به اونا خیلی زیاده طبفه چهارم!!!
دوره نوجوونی عجب دوره باحالیه از کی به صف شده بودن و منتظر،خدا داند:)


*سین و میم با شیب ملایم دارن میرن رو اعصابم..چقد اخه دیگه:/ بعد تازه سین منکر میشه که من کاریش ندارم حرفی باهاش ندارم:/
اخه دیگه با منم؟!اینا رو به کسی بگو که در جریان نباشه:|


  • ۹۵/۰۲/۰۹
  • ماهی گلی